มาลองทำการทดลองกัน: วาดใบหน้า ไม่มีอะไรหรูหรา เป็นแค่วงรีที่มีตา จมูก ปาก มีขนบ้าง สิ่งที่คุณผลิตออกมาอาจดูเหมือนการ์ตูนนีแอนเดอร์ทัล เกือบทุกคนมักจะวาดใบหน้าด้วยดวงตาที่สูงเกินไปบนหัวทำให้หน้าผากต่ำและมีลักษณะค่อนข้างเชื่องช้า
ไม่ใช่แค่เรื่องของความสามารถทางศิลปะเท่านั้น นักวิจัยด้านจิตวิทยา (ไม่ต้องพูดถึงครูสอนศิลปะหลายรุ่น) สังเกตว่าทุกคนทำ นั่นทำให้คลอส-คริสเตียน คาร์บอน ผู้ซึ่งศึกษาการรับรู้ทางสายตา สงสัย ทำไมเราไม่รู้ว่าสายตาของผู้คนอยู่บนหัวของพวกเขาอยู่ที่ไหน? ท้ายที่สุดแล้ว มนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่เข้มข้นและคุ้นเคยกับการอ่านใบหน้าของกันและกันเป็นอย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาได้รับความสนใจจากเราเป็นอย่างมาก
ในความเป็นจริง ดวงตาของคุณอยู่ตรงกลางศีรษะ โดยวัดในแนวตั้ง แต่คนส่วนใหญ่วาดมันไว้เหนือจุดศูนย์กลางอย่างแน่นอน
“แม้แต่ในหลักสูตรการวาดภาพ ผู้คนเริ่มต้นด้วยอคตินี้” Carbon กล่าว “นักวิจัยคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี แต่ไม่มีสิ่งใดในวรรณกรรม [ทางวิทยาศาสตร์] เกี่ยวกับเรื่องนี้” (คุณอาจจำ Carbon จากโพสต์ล่าสุดของฉันเกี่ยวกับภาพสามมิติ Mona Lisaได้ ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับงานของเขาที่กำลังศึกษามุมมองเชิงภาพในภาพวาดนั้นเมื่อฉันโทรหาเขาเกี่ยวกับการศึกษานี้)
ดังนั้น Carbon และเพื่อนร่วมงานของเขา Benedikt Emanuel Wirth ทั้งที่มหาวิทยาลัย Bamberg เริ่มต้นด้วยการขอให้ผู้คนวาดใบหน้าในกล่องเปล่า ผลลัพธ์ที่ได้คือตาสูงอย่างคาดไม่ถึง ต่อไปเขาทดสอบว่าผู้คนทำอย่างไรเมื่อได้รับการสะกิดเล็กน้อย คนเหล่านี้ 106 คน ต้องดูภาพใบหน้าเป็นเวลา 30 วินาที แล้ววาดจากความทรงจำ และใน 21 กรณี Carbon อนุญาตให้ผู้คนคัดลอกจากภาพถ่ายที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา
น่าเศร้าที่พวกเขาทำได้ดีกว่าเล็กน้อยโดยการคัดลอก
สุดท้าย Carbon และ Wirth มองไปที่การพรรณนาใบหน้าในเอกสารการวิจัยโดยนักวิจัยที่มีชื่อเสียงสามคนที่ศึกษาการจดจำใบหน้า และใช่ ผู้เชี่ยวชาญล้มเหลว
ดังนั้น นักวิจัยจึงได้ตั้งสมมติฐานสามข้อ ซึ่งรายงานเมื่อเดือนมีนาคมในนิตยสาร Perceptionเพื่ออธิบายว่าทำไมคนปกติและแม้แต่คนที่ศึกษาเรื่องใบหน้าเพื่อหาเลี้ยงชีพ อาจไม่สามารถจับตาดูถูกที่ได้ พวกเขาอยู่ในลำดับส่วนตัวของฉันเองที่เพิ่มความแปลกประหลาด:
สมมติฐานผมเหมือนหมวก:ผู้คนไม่คิดว่าผมเป็นส่วนหนึ่งของศีรษะ แต่ให้นั่งบนศีรษะเหมือนหมวก (อย่างน้อยก็เมื่อพวกเขาวาดใบหน้า) ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อมโยงตำแหน่งตากับสิ่งที่มองว่าเป็น “ใบหน้า” มากกว่าการพิจารณาว่าดวงตาอยู่ที่ศีรษะโดยรวม
สมมติฐาน Head-as-box:ผู้คนไม่ได้คำนึงถึงความนูน (ความกลม) ของหน้าผากด้วย ดังนั้นส่วนบนของศีรษะจึงถือว่าต่ำกว่าที่เป็นจริง
สมมติฐานจากใบหน้าจากด้านล่าง:ทารกมักจะเห็นใบหน้าจากด้านล่างเป็นส่วนใหญ่ และมุมมองนี้กำหนดแผนผังทางจิตที่ยากจะลบเลือนในภายหลัง
จนถึงตอนนี้ ผลลัพธ์ดูเหมือนจะสนับสนุนสมมติฐานที่สอง หัวเป็นกล่อง การวิเคราะห์ความยาวสัมพัทธ์ของใบหน้าที่ผู้คนวาด พบว่าส่วนหัวสั้นเกินไปเมื่อเทียบกับแบบจำลองที่พวกเขาใช้ ในทางกลับกัน เส้นผมถูกวาดในตำแหน่งสัมพัทธ์ที่ถูกต้อง ทำให้หน้าผากมีขนาดเล็กเกินไป
“ในฐานะมนุษย์ เรามีปัญหาในการประเมินรูปทรงกลม” Carbon กล่าว “ Herman Munsterมีหัวที่ไม่นูนจริงๆ นั่นอาจเป็นคนเดียวในโลกที่คุณอาจประเมินศีรษะได้อย่างถูกต้อง”
เพื่อตรวจสอบว่าเอฟเฟกต์ head-as-box เป็นปรากฏการณ์ทั่วไปหรือไม่ นักวิจัยวางแผนที่จะดูว่าผู้คนมีความเข้าใจผิดที่คล้ายกันเกี่ยวกับวัตถุโค้งมนอื่นๆ หรือไม่ “เราจะเริ่มด้วยใบหน้าของสัตว์ และจากนั้นไปที่วัตถุในชีวิตประจำวัน เช่น ไม้สัก ถ้วย แก้ว และขวด” Carbon กล่าว
แม้ว่าตาที่วางผิดที่และภาพลวงตาอื่นๆ ทำให้ดูเหมือนว่าสมองของเรากำลังทำผิดพลาด “ความล้มเหลวในการรับรู้เหล่านี้มักจะมีประสิทธิภาพสูงสุด” Carbon กล่าว พื้นที่ตั้งแต่ตาจนถึงปากมีข้อมูลที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับสภาวะทางอารมณ์ของบุคคล นั่นคือสิ่งที่เรามักจะขยายเข้าไป
สำหรับเหตุผลที่เรายังคงวาดภาพคนที่ดูเหมือนมนุษย์นีแอนเดอร์ทัล คาร์บอนกล่าวว่ามันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ แต่ตราบใดที่เราทำมันต่อไป ทีมงานก็เขียนว่า “มนุษย์นีแอนเดอร์ทัลยังมีชีวิตอยู่ อย่างน้อยก็ในรูปลักษณ์ของเรา”
ผลลัพธ์ของทาลเฮล์มชี้ให้เห็นว่าวัฒนธรรมจากข้าวสาลีสนับสนุนให้เกิดนวัตกรรมทางเทคโนโลยี ที่สนับสนุนสังคม ตะวันตก ที่มีการศึกษา อุตสาหกรรม ร่ำรวย และเป็นประชาธิปไตย เขียนโดยนักจิตวิทยา โจเซฟ เฮนริชแห่งมหาวิทยาลัยบริติชโคลัมเบียในแวนคูเวอร์ ในความคิดเห็นในฉบับเดียวกันของวิทยาศาสตร์ .
การติดต่อกับผู้คนในวัฒนธรรมการเลี้ยงสัตว์แบบเฉพาะตัว เช่น ชาวมองโกเลีย และความใกล้ชิดกับแม่น้ำที่ทำหน้าที่เป็นเส้นทางการค้า อาจเป็นตัวกำหนดรูปแบบการคิดระดับภูมิภาคของจีนด้วย ทาลเฮล์มกล่าว
